Czego szatan zazdrości człowiekowi?

(Pwt 26, 4-10; Rz 10, 8-13; Łk 4, 1-13)

Jednym z najwspanialszych darów, jaki otrzymał człowiek od Pana Boga to dar wolności. Wolność jest wyrazem ogromnego zaufania, jakim Bóg obdarzył istotę ludzką. Tylko wolny człowiek mógł odpowiedzieć Bogu miłością na Jego miłość. Pokochany przez Stwórcę i obdarzony przez Niego wolnością mógł wejść we współpracę z Nim w dziele stwarzania świata. Właśnie ten cudowny dialog miłości realizujący się w dziele stworzenia jest istotą raju.

Czym jest więc wolność?

Jest ona w swej istocie możliwością dokonania przez istotę rozumną odpowiedzialnego wyboru z pełną świadomością wszystkich jego konsekwencji. Wolność jest darem, który rozumne stworzenie uzdalnia do miłości. Świadome swojej wolności, może kochać i być kochanym. Ponieważ wolność jest darem Pana Boga płynącym wprost z Jego miłości, wybory, które są przeciw tej miłości z natury swojej, są skazaniem wybierającego na utratę daru wolności.

Człowiek nie był pierwszą istotą stworzoną przez Boga, którą On pokochał i obdarzył wolnością. Pierwszymi byli aniołowie. To właśnie wolność została wykorzystana przez część z nich do buntu przeciwko Stwórcy. I tak wolną decyzją duchów czystych odrzucających miłość Boga powstało piekło, czyli świat zniewolonych na własne życzenie. Zbuntowany zaś anioł przekształcił się w szatana.

Kiedy więc Bóg na obraz i podobieństwo swoje, stworzył człowieka, Szatan pozazdrościł mu właśnie daru wolności. Od samego początku robił wszystko i robi wszystko, co tylko jest w jego szatańskiej mocy, aby człowieka tej wolności pozbawić. Już w raju Adam i Ewa skuszeni przez szatana iluzją wolności, ulegli pokusie i wolność swą utracili. Ich grzech różnił się tym od grzechu szatana, że zostawił przestrzeń na Boże miłosierdzie.

I tak, kiedy Jednorodzony Syn Boży przyjął postać człowieka i zamieszkał pośród nas, zmierzył się z szatanem i do swej odkupieńczej śmierci będzie z nim walczył. Walka ta trwa w każdym z nas, a ostateczne zwycięstwo będzie miało miejsce na końcu końców.

Dzisiaj właśnie Jezus zabiera nas na miejsce pustynne, na praktyczne warsztaty. Chce nam pokazać, jak w naszej codzienności nie stracić naszej wolności i nie ulec szatańskiej iluzji.

Genialność pokusy szatańskiej polega na tym, że diabeł, począwszy od raju, zachęca człowieka do tego, aby poprawił Pana Boga.

Głodnemu Jezusowi, szatan rzekł: Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby stał się chlebem. Innymi słowy, użyj swego Bóstwo, aby poprawić los swego człowieczeństwa. Tymczasem, kiedy Jezus będzie rozmnażał na miejscu pustynnym chleb, to nie weźmie do ręki kamienia, lecz weźmie chleb, który jest darem Boga i owocem ludzkiej pracy.

Biednego Jezusa, który miał tworzyć Kościół, szatan stawia na górze i pokazując mu bogactwa całego świata, mówi: Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je dać, komu zechcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje. Diabeł zaproponował Jezusowi drogę na skróty. Tymczasem Jezus nie oparł się na ludziach wielkiego biznesu, tworząc swój Kościół, lecz na tych, którzy wielbiąc Boga, w pocie czoła pracowali na swój chleb.

I wreszcie, przebiegły diabeł postawił Jezusa na narożniku świątyni, domu Ojca Niebieskiego i rzekł: Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: Aniołom swoim da rozkaz co do ciebie, żeby cię strzegli, i na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień. Szatan zacytował słowa Psalmu 91, 11-12. Wyciął to ze słowa Bożego, co było mu na rękę, aby Jezusa skłonić do działań wbrew woli Ojca Niebieskiego. Cud staje się tu symbolem wiary wymuszonej na człowieku przez spektakularne znaki, a przecież ma być ona wolną decyzją człowieka. Tymczasem następne słowa cytowanego Psalmu, przemilczane przez szatana zapowiadają jego zgubę: Będziesz stąpał po wężach i żmijach a lwa i smoka, będziesz mógł podeptać. Obnażając zamysł szatana oparty na manipulacji słowem Bożym, Jezus odpowiada cytatem z Księgi Powtórzonego Prawa: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego (6,16). Jest to ogromna przestroga dla tych, którzy we własnej pysze, posługując się Biblią, tworzą własne, lepsze kościoły.

Praktyczne uwagi, aby nie utracić wolności:

1. Nie poprawiaj Pana Boga.
2. Modlitwa to pełne uwielbienia zjednoczenie się z Bogiem. Módl się razem z Jezusem.
3. Czytaj Pismo Święte, abyś lepiej poznawał wolę Ojca Niebieskiego na drodze swojego życia.
4. Staraj się jak najwięcej zapamiętać słów Boga, aby w chwili pokusy nie zostać bez odpowiedzi.
5. Post to świadoma rezygnacja z tego, co jest dobre, aby świadomie nie robić tego, co jest złe. Jak nie będziesz regularnie ćwiczył swojej woli, stracisz swoją wolność.

Ks. Lucjan Bielas