Rozważanie do Ewangelii na 5 niedzielę zwykłą 9 lutego 2025 r.

Pewnego razu – gdy tłum cisnął się do Jezusa, aby słuchać słowa Bożego,
a On stał nad jeziorem Genezaret – zobaczył dwie łodzie stojące przy brzegu; rybacy zaś wyszli z nich i płukali sieci. Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy. Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: «Wypłyń na głębię
i zarzućcie sieci na połów!» A Szymon odpowiedział: «Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i nic nie ułowiliśmy. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci». Skoro to uczynili, zagarnęli tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać. Skinęli więc na współtowarzyszy w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci podpłynęli; i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały. Widząc to, Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: «Wyjdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiekiem grzesznym». I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy
w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali; jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona. A Jezus rzekł do Szymona: «Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił». I wciągnąwszy łodzie na ląd, zostawili wszystko i poszli za Nim. (Łk 5, 1-11)

Stawienie się w obecności Bożej: Uświadom sobie, że stajesz przed Panem, że będziesz z Nim rozmawiał i słuchał tego, co On ma Ci do powiedzenia. Otwórz się na działanie Ducha Świętego. Proś, aby On pomógł Ci przeżyć to spotkanie jak najowocniej w możliwie największym otwarciu się na Słowo Boże.

Modlitwa przygotowawcza zwyczajna: proś Boga, naszego Pana, aby wszystkie Twoje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu (św. Ignacy Loyola, ĆD nr 46).

Prośba o owoc tej modlitwy: poproś o łaskę bycia uczniem Jezusa.

Obraz do modlitwy: wyobraź sobie jezioro Genezaret, Jezusa, tłum, łodzie, Szymona. Spróbuj się odnaleźć w tej scenie. Zobacz, gdzie jest Twoje miejsce, gdzie czujesz się najpewniej, najbezpieczniej.

1. Tłum i jednostka – serce do serca.

            Nad jeziorem jest mnóstwo ludzi, Jezus do nich głosi. A obok Szymon, jak gdyby nigdy nic, płucze swoje sieci. Pewnie jest rozzłoszczony, bo się napracował, a rezultat tego jest marny. Sieci są puste, nie ma zarobku. I chyba na początku jest tak zaaferowany swoją sytuacją, że Jezus niewiele go obchodzi. Poza tym, po co ma się interesować tym, że Jezus mówi do innych, nie do niego.

            Ale nagle wszystko się zmienia, bo to już nie tłum jest w centrum zainteresowania Jezusa, ale Szymon. To do jego łódki Jezus wchodzi, i do niego zwraca się bezpośrednio.

            Przypomnij sobie, czy w relacji z Jezusem masz takie doświadczenie – kiedy nagle wydarzyło się tak, że Jezus wyłowił Cię z tłumu, że powiedział coś tylko
i wyłącznie do Ciebie? Co to było, pamiętasz to?

            Takie intymne spotkanie, takie spotkanie serce w serce…

            Na tym polega niezwykłość działania Jezusa, On lubi intymne spotkania, lubi popatrzeć prosto w oczy, i zaglądać do ludzkiego serca. Lubi bliskość… jak ją budować w Twojej codzienności, u progu nowego tygodnia… spróbuj porozmawiać z Jezusem, przed Nim zaplanować momenty na intymne spotkania, na celebrowanie tego wydarzenia. Jak to będzie, jak się będziecie spotykać?

2. Głębia i ryzyko.

            Pomysł Jezusa z perspektywy Szymona – starego wygi rybackiego – jest po prostu chybiony. Nie łowi się ryb w ciągu dnia. Dzień to pora innych zajęć: czyszczenia sieci, sprzedaży ryb, wreszcie odpoczynku. Tymczasem Jezus stawia to wszystko „na głowie”. Idzie inaczej, pod prąd. To znaczy, że Jezusowe pomysły zwykle nijak się mają do ludzkich kalkulacji, a nawet zdrowego rozsądku.

            Pomyśl o takich sytuacjach w Twoim życiu, o stawianiu wszystkiego na jedną kartę, o pójściu na głębię? Masz taką gotowość, otwartość na to, aby stawiać swoje życie trochę na głowie, czasem być postrzeganym jako niepoważny człowiek, który chce postawić Słowo Boga nad ludzkie przewidywania, kalkulacje, i pomysły. Jaka jest dyspozycja Twojego serca do odpowiadania na zaproszenia Jezusa, aby wypływać na głębię? I co ta Jezusowa głębia może oznaczać dla Twojego „tu i teraz”. Zatrzymaj się nad tym.

            Jezus mówi o wypłynięciu na głębię – to trochę tak jakby mówił: „Nie da się łowić ryb przy samiutkim brzegu, trzymając jedną nogę na mieliźnie. Trzeba jednak stracić grunt pod nogami, i być na łódce… ale ze Mną”. Szymon wypływa, Jezus jest razem
z nim, najwyżej we dwóch mogą stać się pośmiewiskiem. Jaką mieliznę Jezus sugeruje Ci dziś porzucić, od czego się uwolnić, co zaryzykować?

Zachęcam na zakończenie tej modlitwy, do szczerej rozmowy z Panem, do oddania Mu tego wszystkiego, co udało Ci się dzięki Jego łasce zobaczyć, w czasie tej modlitwy. Zwróć uwagę, aby ta rozmowa miała związek z Twoimi refleksjami na medytacji. Pomyśl także o tym, co ta modlitwa zmieni w Twoim życiu? Warto wciąż przypominać sobie, że spotkania z Jezusem na modlitwie mają prowadzić do realnych zmian w życiu, do mojego nawrócenia. Tego nawrócenia potrzebuje każdy z nas. Pomyśl o tym do czego prowadzi Cię dzisiejsze spotkanie ze Słowem, co pragniesz zabrać w swoją codzienność. Na jakie głębie chcesz wypływać z Jezusem w nowym tygodniu? I jak chcesz celebrować spotkania z Nim?

Swoje spotkanie z Panem zakończ modlitwą: „Ojcze nasz…”

Zachęcam Cię także, abyś zanotował chociaż kilka myśli z tej modlitwy, Twoje postanowienia, abyś sam przed sobą mógł się z nich rozliczać; niech pozostanie po modlitwie jakiś materialny ślad, niech te notatki stanowią Twój duchowy dzienniczek. Tak, abyś mógł wrócić do tego, co stało się Twoim doświadczeniem w spotkaniach
z Panem Jezusem.