Rozważanie do Ewangelii na Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP 2 niedziela Adwentu – 8 grudnia 2024 r.

Stawienie się w obecności Bożej: Uświadom sobie, że stajesz przed Panem, że będziesz z Nim rozmawiał i słuchał tego, co On ma Ci do powiedzenia. Otwórz się na działanie Ducha Świętego. Proś, aby On pomógł Ci przeżyć to spotkanie jak najowocniej w możliwie największym otwarciu się na Słowo Boże.

Modlitwa przygotowawcza zwyczajna: Proś Boga, Pana naszego, aby wszystkie Twoje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu (św. Ignacy Loyola, ĆD nr 46).

Prośba o owoc tej modlitwy: poproś o gotowość usłyszenia Bożego wezwania
i realizowania go w swojej codzienności.

Obraz do modlitwy: powędruj razem z Maryją do Nazaretu, do Jej domu, do codzienności. W jej zwyczajności pojawia się Boży wysłaniec. Spróbuj zaangażować całego siebie i uczestniczyć w scenie Zwiastowania.

 

1. Pierwsze.

 

Anioł przychodzi do Maryi z dobrą nowiną. Co to jest za nowina? Wcale nie chodzi o to na samym początku, że będzie matką Syna Bożego. Pierwsza dobra nowina dla Maryi jest taka – „jesteś pełna łaski”. Pan Bóg od wieków zamierzył to, aby Ją uposażyć do zadania, powołania, które ma podjąć. To nie był „ślepy traf”, że Bóg wybrał Maryję; ani żadna „maszyna losująca”, ani „ciuciubabka”. Pan od zawsze wybrał Maryję i złożył w Niej wszystkie dary, które umożliwiły Jej podjęcie Bożego macierzyństwa.

To samo jest z każdym z nas – najpierw Pan Bóg złożył w nas łaskę i dał nam niezbędne dary, a potem zechciał nam powierzyć nasze życiowe powołania.

Zapraszam Cię do tego, abyś teraz, w towarzystwie Maryi – Pełnej Łaski – zechciał zobaczyć to, czym jesteś obdarowany, jakie są Twoje talenty, dary, możliwości. Nazwij je bardzo konkretnie, możesz je zapisać. Zatrzymuj się nad każdym, ciesz się i błogosław Boga. Możesz też pytać siebie, czy dbasz o te łaski złożone w Tobie, czy je wykorzystujesz, czy służysz nimi?

Jest czas Adwentu, czas mocny w Kościele, czas nawrócenia, szykowania serca do spotkania z Jezusem – może warto swoje nawrócenie przeżywać w duchu wdzięczności za wielkie dary, które są Twoim udziałem i w duchu używania tych darów dla dobra innych.

 

2. Pytanie.

 

Maryja nie boi się stawiania pytań Bożemu Posłańcowi. Jest bardzo głęboko poruszona wydarzeniami, w których centrum staje. Czasownik grecki, który został przetłumaczony jako „zmieszała się” oznacza głębokie i bardzo silne wewnętrzne poruszenie – Ona wie, że wkroczenie Boga w życie człowieka to nie zabawa. Chce jednak zrozumieć, pojąć, aby lepiej wypełnić swoją misję.

W Twoim życiu wydarzają się różne sytuacje, czasami niespodziewane, zaskakujące, bywa, że i trudne. Dla człowieka wierzącego nie są one przypadkowe. Istotne jest jednak, aby pytać Pana, co On chce przez te sytuacje nam powiedzieć, do czego zaprosić, gdzie, po co i do czego nas posłać.

Pomyśl w jaki sposób mierzysz się z takimi sytuacjami, które Cię czasem zaskakują, a czasem może przerastają, które bolą, są niejasne…

Jak je przeżywasz, jak sobie z nimi radzisz, gdzie w nich swoje miejsce ma Pan? Nie bój się sięgnąć do konkretnych wydarzeń, aby na ich przykładzie zobaczyć, jak działasz? Wyciągnij z tego wnioski na przyszłość, pytając Pana, jak On chciałby, abyś funkcjonował. Może warto się nimi dzielić z kierownikiem duchowym, może da nowe światło na to przeżywasz?

 

Zachęcam na zakończenie tej modlitwy, do szczerej rozmowy z Panem, do oddania Mu tego wszystkiego, co udało Ci się dzięki Jego łasce zobaczyć, w czasie tej modlitwy. Zwróć uwagę, aby ta rozmowa miała związek z Twoimi refleksjami na medytacji. Pomyśl także o tym, co ta modlitwa zmieni w Twoim życiu? Warto wciąż przypominać sobie, że spotkania z Jezusem na modlitwie mają prowadzić do realnych zmian w życiu, do mojego nawrócenia. Tego nawrócenia potrzebuje każdy z nas. Pomyśl, co możesz zrobić, jeszcze w tym Adwencie, aby w Twojej codzienności lepiej odkrywać działanie Pana Boga i podążać za Jego wezwaniem, pośród zwykłych warunków życia.

 

Swoje spotkanie z Panem zakończ modlitwą Maryi:

 

«Wielbi dusza moja Pana,

i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.

Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej.

Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia,

gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.

Święte jest Jego imię

a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia

[zachowuje] dla tych, co się Go boją.

On przejawia moc ramienia swego,

rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich.

Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych.

Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia.

Ujął się za sługą swoim, Izraelem,

pomny na miłosierdzie swoje

jak przyobiecał naszym ojcom

na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki». (Łk 1, 46-55)

 

Zachęcam Cię także, abyś zanotował chociaż kilka myśli z tej modlitwy, Twoje postanowienia, abyś sam przed sobą mógł się z nich rozliczać; niech pozostanie po modlitwie jakiś materialny ślad, niech te notatki stanowią Twój duchowy dzienniczek. Tak, abyś mógł wrócić do tego, co stało się Twoim doświadczeniem
w spotkaniach z Panem Jezusem.