Rozważanie do Ewangelii na XVII niedzielę zwykłą 29 lipca 2024 r.

Jezus udał się na drugi brzeg Jeziora Galilejskiego, czyli Tyberiadzkiego. Szedł za Nim wielki tłum, bo oglądano znaki, jakie czynił dla tych, którzy chorowali. Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. A zbliżało się święto żydowskie, Pascha. Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy schodzą się do Niego, rzekł do Filipa: «Gdzie kupimy chleba, aby oni się najedli?» A mówił to, wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem, co ma czynić.

                        Odpowiedział Mu Filip: «Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać». Jeden z Jego uczniów, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: «Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu?»

                        Jezus zaś rzekł: «Każcie ludziom usiąść». A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy. Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił i z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: «Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło». Zebrali więc
i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, pozostałymi po spożywających, napełnili dwanaście koszów. A kiedy ludzie spostrzegli, jaki znak uczynił Jezus, mówili: «Ten prawdziwie jest prorokiem, który ma przyjść na świat». Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę (J 6, 1-15).

 

Stawienie się w obecności Bożej: Uświadom sobie, że stajesz przed Panem, że będziesz z Nim rozmawiał i słuchał tego, co On ma Ci do powiedzenia. Otwórz się na działanie Ducha Świętego. Proś, aby On pomógł Ci przeżyć to spotkanie jak najowocniej, w możliwie największym otwarciu na Słowo Boże.

Modlitwa przygotowawcza zwyczajna: Proś Boga, Pana naszego, aby wszystkie Twoje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu (św. Ignacy Loyola, ĆD nr 46).

Prośba o owoc tej modlitwy: proś o łaskę kochania małości oraz o postawę dziecka, aby Jezus mógł się Tobą posługiwać.

Obraz do modlitwy: wyobraź sobie Pana, uczniów, i tłum, znajdź się  wśród nich.

 

1. Po co?

 

            Za Jezusem chodziły tłumy. Tak czytamy również i dziś w Słowie Bożym. Chodzenie w tłumie i z tłumem niesie jednak w sobie pewne niebezpieczeństwo. Można nie wiedzieć za kim albo za czym chce się iść. Tłum ma swoja psychologię.
W nim jednostka zatraca swoją indywidualność i podejmuje czasem złe decyzje
i złe wybory.

            Patrząc więc na tłum towarzyszący Jezusowi, można spróbować zadać sobie pytanie – po co chodzę za Jezusem, co mnie do tego skłania, dlaczego wybieram, idę taką drogą? Jakie motywacje mną kierują?

            Nie trzeba się śpieszyć z odpowiedziami na pytania. Chodzi o to, aby zejść „na dno” swojego serca i zobaczyć, co się tam kryje.

 

2. Nieoczywisty.

 

            Razem z Jezusem szli uczniowie, to nie była ich pierwsza wyprawa, już troszkę znali Pana. Mogli zobaczyć, że jest zupełnie nieoczywisty, że nie mieści się w żadnych schematach. A Filip jakby trochę dał się nabrać na Jezusowe pytanie. Włączyło mu się myślenie tego świata, rozumowanie czysto ludzkie, jakby całkiem oderwane od logiki Jezusowej. A tymczasem na ludzki problem Jezus ma boskie rozwiązanie. Taki właśnie jest nasz Pan. Nieoczywisty.

            Możesz pytać o swoją otwartość na taką, Jezusową „inność”… jakim myśleniem się posługujesz – tylko myśleniem tego świata i rozwiązaniami ludzkimi, czy też próbujesz wniknąć w myślenie Jezusowe, w Jego sposoby rozwiązywania spraw trudnych, czy beznadziejnych? Jak to jest u Ciebie, spróbuj zobaczyć to, na konkretnych przykładach z życia. Odnajdź w pamięci ostatnie doświadczenia i spróbuj się im przyjrzeć, aby na przyszłość wyciągnąć pożytek.

 

3. Małe środki.

 

            Wielki tłum i pewnie wielki głód i mały chłopiec z pięcioma chlebami i dwoma rybami. Właściwie to brzmi trochę śmiesznie – nakarmić tyle ludzi, taką ilością posiadanego jedzenia.

            Już trochę rozważaliśmy o nieoczywistych pomysłach Jezusa, o myśleniu światowym i Jezusowym.

            A Słowo dzisiejsze daje nam bardzo konkretną podpowiedź – jedną z form nieoczywistości Jezusowej jest miłość do „małych środków”…

            Możesz być mały/mała i mieć tylko pięć chlebów i dwie ryby… ale jeśli jesteś blisko Jezusa może stać się cud rozmnożenia.

            Jak rozumiesz w swoim życiu posługiwanie się małymi środkami, co to
w konkrecie może być dla Ciebie? Jak do nich podchodzisz? Jak przeżywasz swoją małość, nieporadność, może czasem nieprzydatność? Opowiedz o tym wszystkim Jezusowi?

 

Zachęcam Cię, na zakończenie tej modlitwy, do szczerej rozmowy
z Panem, do oddania Mu tego wszystkiego, co udało Ci się dzięki Jego łasce zobaczyć,
w czasie tej modlitwy. Zwróć uwagę, aby ta rozmowa miała związek z Twoimi refleksjami na medytacji. Pomyśl także o tym, co ta modlitwa zmieni w Twoim życiu? Warto wciąż przypominać sobie, że spotkania z Jezusem na modlitwie mają prowadzić do realnych zmian w życiu, do nawrócenia. Pomyśl jakimi małymi środkami będziesz się posługiwać w nowym tygodniu, aby móc usłużyć Jezusowi.

                        Swoje spotkanie z Panem zakończ modlitwą: „Ojcze nasz…”

Zachęcam Cię także, abyś zanotował chociaż kilka myśli z tej modlitwy, Twoje postanowienia, abyś sam przed sobą mógł się z nich rozliczać; niech pozostanie po modlitwie jakiś materialny ślad, niech te notatki stanowią Twój duchowy dzienniczek. Tak, abyś mógł wrócić do tego, co stało się Twoim doświadczeniem w spotkaniach
z Panem Jezusem.

Anna wynagrodzicielka