Eucharystia jako ofiara

Współczesna cywilizacja dążąca za wszelką cenę do osiągnięcia sukcesu raczej niechętnie podejmuje temat ofiary. Sama istota ofiary staje się chyba coraz bardziej niezrozumiała, albo negatywnie odbierana. Ta tendencja przekłada się również na religijne, duchowe postrzeganie ofiary.

Ofiara jest dobrowolnym darowaniem Bogu jakiegoś posiadanego dobra. W ofierze tkwi tęsknota za zjednoczeniem się z Bogiem. Od samego początku ludzie składali Panu Bogu ofiary, chcąc wyprosić Jego życzliwość i błogosławieństwo. Jednak te wszystkie ofiary nie były doskonałe ze względu na skutki grzechu. Dopiero Syn Boży mógł za nas złożyć swojemu Ojcu „Ofiarę czystą, świętą i doskonałą”. Pan Jezus rozpoczął składanie swojej ofiary podczas Ostatniej Wieczerzy, a dopełnił ją na Krzyżu. Ofiara ta została przyjęta przez Boga Ojca, a Jezus zmartwychwstały i uwielbiony zasiadł po Jego prawicy. Ofiara Chrystusa nie skończyła się, ale trwa i jest taka sama w każdej Mszy Świętej.

Ofiara Krzyża i ofiara eucharystyczna jest tą samą, choć nie taką samą. Inny jest bowiem sposób ofiarowania – już nie na krzyżu we krwi, a na ołtarzu pod postacią chleba i wina.

Z polecenia Pana Jezusa: „TO CZYŃCIE NA MOJĄ PAMIĄTKĘ” Msza Święta jest ofiarą nie tylko Chrystusa, ale też i Jego Kościoła czyli wszystkich wierzących uczestniczących w Eucharystii. Jest to również nasza ofiara dlatego Chrystus w osobie kapłana zachęca nas: „módlcie się, aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóg Ojciec wszechmogący”.

Winniśmy więc do Eucharystycznej ofiary za nasze zbawienie dołączać nasze dary: skruchę, dobre uczynki, radości i smutki, całe nasze życie.

„Aby zgłębić tajemnicę Eucharystii, trzeba ciągle na nowo powracać do Wieczernika, tam, gdzie w Wielki Czwartek miała miejsce Ostatnia Wieczerza” (Jan Paweł II)