Sensowna teściowa
(Mk 1,29-39)
Uwolnienie opętanego w synagodze w Kafarnaum, nie było pierwszym cudem, jakiego dokonał Jezus.
Wcześniej był obecny na weselu w Kanie Galilejskiej, gdzie w cudowny sposób przemienił wodę w wino.
Zachowanie się Jezusa w synagodze, Jego słowa i Boska moc, jaką okazał pośród zgromadzonych tam
mężczyzn, po ludzku stały się jego znakomitą autoreklamą. Natychmiast rozeszli się oni do swoich
domów i mieli o czym opowiadać.
Tymczasem Jezus udał się do domu Szymona i jego brata Andrzeja. Udali się tam również ich wspólnicy,
Jan i Jakub. Wszystkich wspólników rybackiej firmy połączyła teraz nowa misja do której Jezus ich
powołał.
Kiedy pełni wrażeń, przekraczali próg domu, w którym zapewne wiele razy wcześniej bywali,
natychmiast podzielili się z nowym Mistrzem domowym kłopotem, a mianowicie, teściowa Szymona
leżała w gorączce. O jego żonie i dzieciach nic Ewangeliści nie wspominają. Musiała więc zaistnieć taka
sytuacja życiowa, że teściowa, znalazła się pod opieką zięcia, co było w tamtejszym zwyczaju. Teraz była
chora.
Św. Marek, który w swej Ewangelii zapisał katechezę Piotra Apostoła zostawił nam niesłychanie
subtelny, intrygujący i piękny obraz jego teściowej. Odnosimy wrażenie, że była to kobieta wyjątkowa.
Jezus ująwszy ją za rękę, podniósł. Pięknym ludzkim gestem ujęcia za rękę, okazał Boską moc. Jakże
niezwykła w swej zwyczajności była jej reakcja – uzdrowiona, bez słowa komentarza wstała i usługiwała
im. Można powiedzieć, że miała w sobie ukształtowanego ducha służby i pewnie była to jej naturalna
postawa. Jednakże od tego momentu, uzdrowiona przez Boga, wróciła do służby, ale już zupełnie inna.
To była jej świadoma i wolna decyzja. Służba stała się w jednym momencie jej największym zaszczytem,
jaki mógł ją w życiu spotkać. Służyła teraz samemu Bogu i ludziom. I to nie była jakaś wymyślona idea,
to była konkretna służba, osoba osobie – Jezusowi Bogu-Człowiekowi i braciom.
Zapewne wielu, spośród cudownie uzdrowionych wraca do swoich zajęć, obojętnie na jakim są szczeblu,
tak jak do służby. Wraca, będąc już zupełnie innymi ludźmi. Są wolni i bogatsi o doświadczenie Jego
szczególnej obecności w ich życiu i Jego mocy. To doświadczenie , jeżeli jest prawdziwe, tak jak to było
z teściową Szymona, przekłada się na służbę każdemu człowiekowi, niezależnie od zajmowanego miejsca
w społecznej hierarchii. Można powiedzieć za św. Łukaszem, że mają głębszą świadomość, że „ręka
Pańska jest z nimi” (por. Dz 11,21).
Może niekoniecznie trzeba w życiu oczekiwać cudownej, nadprzyrodzonej interwencji Boga. Może
wystarczy chwila refleksji rozumu oświeconego wiarą, aby powrócić do naszych zadań, do szkoły, do
korporacji, do firmy, do administracji, do policji, wojska itp., świadomie służąc Jezusowi Bogu i ludziom.
Zaciekle walczył do niedawna świat z niewidzialnymi terrorystami. Oczywiście, że byli, ale jakże ich
medialnie rozdmuchano? Walczy teraz świat z niewidzialnym wirusem. Oczywiście, że jest, ale jak nim
medialnie terroryzuje? Za tymi sztucznie wygenerowanymi zasłonami, niewielu myśli o zniewoleniu
wszystkich. Wydaje się, że jest to proces nieuchronny. Czy rzeczywiście nic nie możemy zrobić?
Teściowa Szymona pokazała sposób. Jej zięć, też się tego nauczył. Znakomicie pojął to św. Paweł i
wszyscy członkowie Kościoła Chrystusowego, którzy poważnie Go traktują. Choć jest ich niewielu, ale
mogą wiele, bo z nimi jest Chrystus!

Ks. Lucjan Bielas