Diabeł nie powie słowa – „mój”
(J 20,19-31)

Pytania nurtujące nasze głowy przybierają dzisiaj zaostrzoną formę. Jest ona tym ostrzejsza, że nie
mamy zadowalających na nie odpowiedzi. Przeplatająca się śmierć z życiem, zdrowie z chorobą,
władza z wolnością, miłość z grzechem i wiele innych sprzeczności, zawirowuje nasze myślenie, naszą
pracę i nasze relacje. Spotkanie ze zmartwychwstałym Chrystusem, w swym absolutnie
ponadczasowym wymiarze jawi się jako jedyne, prawdziwie porządkujące Chaos, jaki jest w nas i
wokół nas.
Dlaczego właśnie to spotkanie?
Bo ono trwa! Zmieniają się osoby, a On jest! Znakiem rozpoznawalnym żyjącego Jezusa są Jego
śmiertelne rany. To jest fakt, a nie dezaktualizujący się trick z Hollywood. Jezus Zmartwychwstały jest
żywy w ludzkiej postaci, choć inną kategorią ludzkiej egzystencji. Jest człowiekiem w ciele
uwielbionym, któremu nie zagraża niebezpieczeństwo śmierci. Podlega zmysłowemu doświadczeniu
innych ludzi, lecz wykracza daleko poza jego możliwości poznawcze. Przenosi się aktem woli z miejsca
na miejsce; je, ale nie musi jeść, raz jest zmaterializowany, raz się dematerializuje; rozpoznawalny
jest wtedy, kiedy On o tym zadecyduje.
Opisane w Ewangelii spotkanie z Jezusem zmartwychwstałym było spotkaniem również fizycznym.
Jezus, mówiąc: Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli, zaznaczył, że to spotkanie może odbyć
się tylko na płaszczyźnie duchowej, gdzie wiara przechodzi w pewność. Cały kontekst wypowiedzi
związany z niedowiarstwem Tomasza oraz określenie błogosławieni wskazuje na większą rangę
spotkania opartego tylko na wierze. Ponieważ nigdzie nie mamy wzmianki o spotkaniu
Zmartwychwstałego z Jego Matką, to możemy spokojnie przyjąć, że ta ocena przede wszystkim Jej
dotyczy. W tej przestrzeni jest również miejsce dla nas.
Skoro Jezus zmartwychwstał to i my razem z Nim zmartwychwstaniemy. Jest to najbardziej
rewolucyjna informacja w dziejach ludzkości. Ten, kto tego doświadcza, przeżywa całkowite
przewartościowanie swojego myślenia, zupełnie inaczej patrzy na życie i śmierć; na zdrowie i
chorobę; na grzech i na miłość oraz na wszystko, co jest z tym związane.
Zwycięstwo nad śmiercią jest u Jezusa integralnie związane z zadośćuczynieniem za ludzki grzech.
Będąc prawdziwym człowiekiem, dzięki Boskiej naturze zmartwychwstał, dzięki Boskiej naturze
zbilansował wszystkie nasze grzechy. Jest to jedyny w dziejach świata akt prawdziwego wyzwolenia
człowieka z niewoli, w którą sam się wpędził, a z której sam wyjść nie może. Dlatego też
Zmartwychwstały zwraca się do Apostołów, ustanowionych przez Niego misjonarzy prawdziwej
wolności, słowami: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a
którym zatrzymacie, są im zatrzymane. Tak uposażeni mogą ruszać z posługą prawdziwej wolności
w świat i w jego historię.
Uwolniony człowiek może wejść w najpiękniejszą i najbardziej kreatywną relację z Bogiem.
Uwolniony od zwątpienia Tomasz wypowiada kluczowe słowa: Pan mój i Bóg mój. Diabeł wie, że
Chrystus zmartwychwstał, lecz nigdy nie wypowie słowa – mój, słowa wyrażającego miłość. Diabeł
wie, że Chrystus jest Panem i że jest Bogiem, lecz bez tego mój, nic mu z tej wiedzy.

W tym czasie wyjątkowego zniewolenia warto sobie postawić pytanie: – czy kiedykolwiek w swoim
życiu, doświadczając Jezusa Zmartwychwstałego, powiedziałem świadomie i z całym przekonaniem:
Pan mój i Bóg mój!
Ks. Lucjan Bielas