Sakrament Pokuty zapewnia nas, że Bóg wymazuje nasze grzechy. Doświadczamy tych potężnych i pocieszających słów Psalmu: „To On przebacza całą twoją winę, który uzdrawia każdą twoją bolidą, który odkupia twoje życie z grobu, który koronuje cię miłością i współczuciem... Pan jest współczuciem i miłością, powoli gniew i bogaty w miłosierdzie... Nie traktuje nas według naszych grzechów, ani nie odpłaca nam od naszych wad. Bo jak niebiosa są wysoko nad ziemią, tak silna jest Jego miłość do tych, którzy się Go boją. Jeśli chodzi o wschód od zachodu, tak daleko usuwa grzechy nasze” (Ps 103:3-4.8.10-12). Sakrament pojednania jest nie tylko wspaniałym darem duchowym, ale także decydującym, istotnym i podstawowym krokiem na naszej drodze wiary. Tam pozwalamy Panu wymazać nasze grzechy, uzdrowić nasze serca, wskrzesić, objąć nas i objawić nam Jego czułe i współczujące zwięźle. Nie ma lepszego sposobu na poznanie Boga, niż pozwolić Mu pojednać się z samym sobą (por. 2 Kor 5, i delektuj się przebaczeniem. Nie zaniedbujmy spowiedź, ale na nowo odkrywajmy piękno tego sakramentu uzdrowienia i radości, piękna Bożego odpuszczenia naszych grzechów!
Mimo to, jak wiemy z osobistego doświadczenia, każdy grzech „odziewa swój znak”. Grzech ma konsekwencje, nie tylko zewnętrznie w skutki zła, które czynimy, ale także wewnątrz, o ile „każdy grzech, nawet powszednie pociąga za sobą niezdrowe przywiązanie do stworzeń, które musi być oczyszczone albo tutaj na ziemi, albo po śmierci, w stanie zwanym Czyśćcem”. (18) W naszym człowieczeństwie, słabym i pociąganym przez zło, pozostają pewne resztki skutków grzechu. Są one usuwane przez odpust, zawsze dzięki łasce Chrystusa.
To doświadczenie pełnego przebaczenia nie może nie otworzyć naszych serc i umysłów na potrzebę przebaczenia innym. Przebaczenie nie zmienia przeszłości; nie może zmienić tego, co wydarzyło się w przeszłości, ale może pozwolić nam zmienić przyszłość i żyć innym życiem, wolnym od gniewu, wrogości i mściwości. Przebaczenie umożliwia lepszą przyszłość, która pozwala nam patrzeć w przeszłość różnymi oczami, teraz bardziej pogodnymi, choć wciąż nosząc ślad przeszłych łez.
Dla ostatniego Nadzwyczajnego Jubileuszu poleciłem Misjonarzy Miłosierdzia, którzy nadal wykonują ważną misję. Niech podczas nadchodzącego Jubileuszu sprawują swoją służbę, ożywiając nadzieję i ofiarowując przebaczenie, ilekroć przyjdzie do nich grzesznik z otwartym sercem i duchem penitent. Niech pozostaną one źródłem pojednania i zachętą do patrzenia w przyszłość z serdeczną nadzieją natchnioną miłosierdziem Ojca.
W związku z tym Penitencjaria wzywa wszystkich księży, aby z hojną dyspozycyjnością i poświęceniem siebie zapewnili jak najszerszą możliwość uzyskania przez wiernych środków zbawienia; ustalali i publikowali terminy spowiedzi, w porozumieniu z proboszczami lub rektorami sąsiednich kościołów; znajdowali się w konfesjonale; planując stałe i częste celebracje pokutne, zapewniając jednocześnie jak najszerszą dostępność księży, którzy po osiągnięciu wymaganego wieku, nie pełnią określonych funkcji duszpasterskich. W zależności od możliwości pamiętajmy także, zgodnie z Motu proprio Misericordia Dei, o duszpasterskiej możliwości słuchania spowiedzi także podczas celebracji Mszy Świętej. Spowiednicy, po uprzednim pouczeniu z miłością wiernych o powadze grzechów, do których należą te z dołączonym zastrzeżeniem lub cenzurą, wyznaczą z duszpasterską miłością odpowiednie pokuty sakramentalne, aby w miarę możliwości doprowadzić ich do trwałej pokuty i w zależności od charakteru spraw, zaprosić ich do naprawienia skandali i szkód.
Pustelnia Złotego Lasu zlokalizowana jest 3 km na wschód od miejscowości gminnej Rytwiany, w powiecie staszowskim (woj. świętokrzyskie).
Rytwiany leżą w ciągu drogi wojewódzkiej 764 w odległości ok. 5 km od Staszowa i 14 km od Połańca.