Szkoła Pisania Ikon 2024

Szkoła Pisania Ikon 2024

W roku 2024 odbył się kurs 210 godzinny z zakresu ikonopisania. Odbył się w formie 3 zjazdów 5 dniowych i zakończył się IV zjazdem tygodniowym z udziałem

10 uczestników wyłonionych w ramach rekrutacji ogólnopolskiej. Zajęcia z zakresu teorii ikony przeplatały się z zajęciami praktycznymi - składały się z części teoretycznej i praktycznej. Prowadzone były przez wykładowcę i trenerkę - artystkę ze Szkoły Ikonograficznej "Radruż" działającej przy Ukraińskim Katolickim Uniwersytecie we Lwowie zgodnie a harmonogramem i programem.

Warsztaty, przeplatane wykładami z zakresu teologii ikony, odbywały się od 9 maja do 21 czerwca i trwały łącznie 210 godzin. W kursie uczestniczyła dziesięcioosobowa grupa, wyłoniona w ramach rekrutacji. Uczestnicy kursu mieli okazję pisać ikonę „Wniebowstąpienie Pańskie” (30x30 cm) według XV-wiecznego wzoru z Radruża. Teoretyczne aspekty ikony przybliżyła prof. Solomiia Tymo z Lwowskiej Szkoły Ikonografii, natomiast praktyczne zajęcia malarskie w technice tempery jajecznej prowadziła prof. Sofiya Bilyk. Uczestnicy pisali ikonę odtworzoną według oryginalnego malarstwa autorskiego Mistrza ikony z Radruża. – W naszej szkole nauczanie opiera się na obserwacji i nauce od mistrzów z przeszłości, dlatego uczniowie uczyli się technik, patrząc na prace dawnych mistrzów, a następnie tworzyli swoje własne dzieła, zachowując pewne zasady i techniki. Jednym z jej kluczowych elementów jest podejście do tempery, która powinna być przezroczysta, pełna światła i powietrza, co daje poczucie wolności – wyjaśnia prof. Tymo.

Uczestnicy i prowadzący otrzymali komplet materiałów - deskę, pigmenty, materiały biurowe, pojemniki na materiały i niezbędne akcesoria. a na zakończenie każdy uczestnik otrzymał certyfikat.

Kurs odbył się w formie 3 zjazdów 5 dniowych i zakończył IV zjazdem - tygodniowym pobytem:

I zjazd 9-13 maja 2024

II zjazd 22-26 maja 2024

III zjazd 1-5 czerwca 2024

IV zjazd 15-21 czerwca 2024 - pobyt tygodniowy i zakończenie kursu z certyfikatem.

Zgodnie z budżetem uczestnicy mieli zapewniony pobyt w ramach projektu - noclegi wraz z wyżywieniem.

Obecni na ostatnim zjeździe słuchacze podkreślali w rozmowie, że kurs pozostawił w nich głębokie wrażenia i pozytywne wspomnienia. Jedna z uczestniczek podkreśliła, że co prawda miała wcześniej małe doświadczenie w pisaniu ikon, ale kurs pozwolił jej na nowo odkryć tę sztukę. – Poznałam technikę, spełniłam swoje marzenie. Zawsze o tym marzyłam, żeby pisać ikony. Tutaj przy ikonie mogę się skupić, wejść w stan medytacji – zaznaczyła. Kolejna z uczestniczek Joanna Laszko dodała, że miała wcześniej do czynienia z pisaniem ikon metodą szkoły kreteńskiej, macedońskiej i bizantyjsko-ruskiej, ale jej zdaniem brakowało w tych ikonach lekkości. Kiedy dowiedziała się o ikonie ukraińskiej, zobaczyła w niej przejrzystość, której poszukiwała. W odniesieniu do duchowości podkreśliła, że pisanie ikon postrzega jako tajemnicę, w której uczestniczy z pomocą Boga i wykładowców. – Zrozumiałam, że ikona jest czymś, czego nie próbuję w pełni zrozumieć. Mam świadomość, że Pan Bóg pozwala mi zbliżyć się do tej głębi i uczestniczyć w niej. Tworzę coś niezwykłego, co pozostaje nieuchwytne. W tym wszystkim wspierają mnie Pan Bóg oraz wykładowcy. Ikona mnie całkowicie pochłonęła i teraz nie odpuszczę. Każdą wolną chwilę poświęcam na pisanie ikon – wyznała Joanna.

Siostra Daniela Helena Szumna ze Zgromadzenie Sióstr Służebnic Niepokalanej Panny Maryi obrządku greckokatolickiego w Przemyślu również podkreśliła, że kurs był dla niej spełnieniem marzenia. – Bardzo chciałam uczestniczyć w szkole Radruż, uczyć się od najlepszych fachowców, ponieważ pani Solomiia i pani Sofia są w Europie najlepszymi specjalistkami od prowadzenia teorii i praktyki. Ponadto chciałam uczyć się od podstaw prawdziwej tempery pisania ikony europejskiej, nie rosyjskiej, nie greckiej, ale właśnie wschodnioeuropejskiej – mówiła siostra. Dodała, że w jej klasztorze ikony są wszędzie: w domu, w kaplicy, dlatego bardzo chciała sama zacząć pisać ikony. – Dla mnie pisanie ikony to modlitwa, rozmowa. Zawsze proszę Jezusa, kiedy piszę ikonę z Jego wizerunkiem, żeby to On przez moją rękę się ukazał – podkreśliła.

Dla najstarszej uczestniczki kursu, pani Jadzi, bogate doświadczenie życiowe okazało się cennym wsparciem w pisaniu ikon. – Zawsze chciałam malować ikony i malowałam, ale swoją techniką. Natomiast teraz na tym kursie skorzystałam bardzo dużo, bo poznałam prawdziwą technikę malowania ikon i dla mnie malowanie ikony, pisanie ikony, to jest po prostu modlitwa – wyznała.

Jedyny w gronie słuchaczy mężczyzna, Ryszard Komorowski z Połańca, podkreślił, że pisanie ikon było jego marzeniem. – Pisanie ikon to naprawdę prawdziwa profesja. Tutaj trzeba cierpliwości i szacunku do ikony, bo patrząc na nią, widzę Boga. To jest moja pasja – zaznaczył.