WielkiPost – siedem słów Jezusa na krzyżu

Zanim usta konającego Chrystusa zamilkły po śmierci na krzyżu, spragnionymi wargami, z głębi udręczonego serca wypowiedział ostatnich siedem słów. Jest w nich przebaczenie, obietnica i nagroda, testament, cicha skarga, pragnienie, stwierdzenie, że dzieło zlecone zostało wykonane i modlitwa oddania się w ręce Ojca. Chociaż wszystkie razem stanowią w pewnym sensie streszczenie posłannictwa Jezusa, warto ażebyśmy w tych ostatnich dniach Wielkiego Postu, kiedy spoglądamy na krzyż jeszcze raz rozważyli sobie każde z osobna.

1. „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedza, co czynią” (Łk 23,34) – w słowie tym zawiera się przebaczenie. Jezus nie tylko przebacza, ale prosi Ojca o przebaczenie tym, którzy zgotowali Mu taki los. Prośba jest jednocześnie modlitwą, której treścią jest przebaczenie za grzechy tym, którzy krzywdząc nie mają pełnej świadomości tego, co czynią.

2. „Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju” (Łk 23,43) – Pan Jezus uświadamia raz jeszcze, że przyszedł dla ludzi, dla człowieka. Jezus wysłuchuje prośby łotra, obiecuje mu raj. Przypomina, że ponad ludzkim sądem jest sąd Boga, a ten nie został jeszcze dokonany, ostateczny wyrok jeszcze nie wydany. Dlatego nie wolno nam bluźnić i do okrutnych grzechów dodawać jeszcze grzech bluźnierstwa.

3. „Niewiasto, oto syn Twój… oto Matka twoja” (J 19,26) – jest to ostatnie „polecenie” Jezusa, można by powiedzieć – akt adopcji. Testamentalną wolą Jezusa w godzinie Jego śmierci było aby Maryja stała się Matką wszystkich Jego uczniów, a wszyscy uczniowie Jezusa otrzymali w Niej swoją Matkę.

4. „Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?” (Mt 27,46) – jest to cytat z Psalmu 22(21 ), którego słowa niewątpliwie wyrażają uczucia opuszczenia i bólu. Chrystus chce być po ludzku solidarny z każdym cierpiącym człowiekiem. Wypowiada jednak te słowa z synowskim oddaniem i ufnością jako modlitwę. Zakończenie cytowanego Psalmu i jego cały kontekst stanowią hymn wyzwolenia, zwiastowanie zbawienia danego wszystkim od Boga.

5. „Pragnę” (J 19,28) – tym słowem konający Jezus znów nawiązał do Psalmów 22 i 69, których autor pod natchnieniem Ducha Świętego zapowiadał mękę Mesjasza. Chrystus z godną podziwu pokorą, pragnął wypełnić wolę Ojca aż do śmierci. Jezus pragnął cierpienia z powodu nas i dla nas. Pragnął by wszyscy ludzie przyjęli Jego miłość i nią żyli. Pragnął naszego zbawienia.

6. „Wykonało się” (J 19,30) – Jezus do ostatniej chwili zachował pełną świadomość, a wyrazem jej było całkowite wypełnienie woli Ojca. Ofiara, którą zapowiedział podczas Ostatniej Wieczerzy: „Ciało za was wydane…, Krew za was wylana na odpuszczenie grzechów” w tym momencie wypełniła się treścią. Został wypity Kielich, który nie miał być odjęty, dokonana Ofiara za zbawienie świata, pokonany grzech, śmierć zwyciężona.

7. „Ojcze, w Twoje ręce, powierzam ducha mego” (Łk 23,46) – znów nawiązując do Psalmu, tym razem 31 wyraża synowską ufność wobec Boga. Człowiek dotknięty nieszczęściem oddając swoją duszę w ręce Boga może być pewny, że pospieszy On z ratunkiem nie ze względu na cierpienie człowieka, ale przede wszystkim przez wzgląd na swoje Ojcostwo. Słowa te kryją w sobie również myśl o zmartwychwstaniu. Pan Jezus przypomina nam, że śmierć nie jest tylko rozłączeniem duszy od ciała, końcem ludzkiej egzystencji, ale powrotem do życia, nie jest jego kresem, lecz dopełnieniem.

Te siedem słów Jezus skierował do każdego człowieka. Mają żyć w nas, w naszym życiu, mają nas przygotować na godzinę naszej śmierci, a po niej będą wiecznym początkiem.